Met heel veel trots deel ik een interview met jullie, waar Tempus Thuisverpleging in gesprek gaat met hartsvriendin Annick Camertijn.
Deze fantastische vrouw inspireerde mij om een nieuw pad te gaan bewandelen. Mede dankzij haar, leerde ik de weg volgen van de minste weerstand en zeg ik ‘neen’ aan professionele kansen als ze niet responderen met mijn onderbuikgevoel en ‘mijn staart’ niet doen kwispelen. Ook tijdens het schrijfproces van mijn boek ‘Omdat we allemaal doodgaan’, stond ze als expert aan mijn zijde. Wanneer ik dreigde te verdwijnen in details, was het Annick die me steeds terug kon leiden naar de essentie van palliatieve- en levenseindezorg.
Inleiding van het interview:
‘Annick Camertijn is een ervaren palliatieve verpleegkundige met een hart van goud, heeft zich toegewijd aan het begeleiden van mensen op hun laatste reis door het leven. Met achttien jaar ervaring op de palliatieve eenheid van het UZ Gent en nog eens tien shiften per maand in de thuisverpleging, heeft Annick een diepgaand inzicht gekregen in de complexiteit van de menselijke ervaring tijdens de laatste levensfase. Echter, haar toewijding aan dit werk is niet alleen professioneel; het wordt ook gevoed door persoonlijk verlies. Annick heeft haar eigen geliefden verloren aan het onverwachte en deze tragische gebeurtenissen hebben Annick geconfronteerd met het belang van afscheid nemen en het koesteren van kostbare momenten. Nu, meer dan ooit, voelt ze de waarde van het omringen van patiënten en hun families op hun weg naar de dood. Met haar unieke perspectief en empathisch vermogen biedt Annick een lichtpuntje van troost en zorg in moeilijke tijden.’
Het volledige interview lezen kan via onderstaande link:
