Zorg voor Zorgenden
Het belang van zelfzorg wanneer je zorgt
Zelfzorg betekent letterlijk voor jezelf zorgen. Het klinkt eenvoudiger dan het in realiteit is en omvat zoveel meer dan alleen maar tijd nemen voor jezelf. Als je goed voor jezelf zorgt dan kan je ook beter voor anderen zorgen. Ok, maar hoe doe je dat dan? In onze huidige prestatiemaatschappij is dat momenteel een uitdaging op zich. Idem als je mantelzorger bent voor een zwaar zieke partner en/of familielid. Om voor zwaar zieke mensen te zorgen dien je ook zorg te dragen voor jezelf.
Samen staan we stil bij wat jij als mantelzorger of hulpverlener nodig hebt om beter voor jezelf te zorgen. Wat zijn jouw stress signalen en hoe kan je deze gebruiken om tot zelfzorg te komen? We gaan samen op zoek naar jouw grenzen en bekijken hoe je deze kan kenbaar maken aan je omgeving. Je verwerft inzichten in jouw energiegevers en energievreters om op deze manier jouw stresslevel aanzienlijk te verminderen.
dat er zo weinig aandacht is voor de impact
die de covidcrisis heeft gehad op onze zorgenden. Zorghelden zijn ook gewoon maar mensen die zorg nodig hebben.
Mijn pleidooi voor onze toekomstige zorg:
Zaadjes planten om hopelijk zo enige bewustwording te kunnen creëren bij onze overheid.
Onze zorg kreunt. Sinds de covid pandemie is de werkdruk ongezond hoog en verlaten gepassioneerde hulpverleners met een hart voor hun vak, één na één de zorg. Deze schrijnende situatie die nu al jaren aansleept, gaat niet alleen ten koste van de gezondheid van deze zorgende handen maar beïnvloedt ook de kwaliteit van zorg voor de patiënten’.
Onze zorgenden verdienen naast meer loon ook meer zorg. Het heetst van de covidstrijd lijkt gestreden maar wat met de huidige situatie in onze zorg? Tijdens de pandemie leek er plots een kleine sprankel hoop te zijn voor de hulpverleners. Eindelijk een kleine blijk van confirmatie door onze regering en ook in de media voor hun inzet tijdens de covidcrisis en na jaren zorgen voor anderen in omstandigheden van veel te hoge werkdruk. Erkenning voor het povere loon na jaren bachelorstudie, herscholing en het werken in een 3-ploegendienst. Begrip voor het chronische tekort aan zorgende handen aan bed van de zovele zwaar zieke patiënten. Verschillende malen kwamen hulpverleners al de straat op en ging men via betogingen hulpkreten slaken voor betere werkomstandigheden. Men wordt nog steeds niet gehoord.
Dit alles leidt tot schrijnende situaties. Momenteel is er een ware leegloop in onze zorg, dit door zorgers die met veel passie hun beroep uitoefenen. Ook studenten in de zorg zijn getuige van hoe schrijnend het er vaak aan toe gaat en stoppen vroegtijdig hun opleiding of gaan zorgen volgens waarden en normen waar ze het niet eens mee zijn en geven en gooien als gevolg enkele jaren later al de handdoek in de ring.
Dat de patiënt hier mede slachtoffer van is en het zorginstellingen steeds meer gaat ontbreken aan menswaardige en kwaliteitsvolle zorg, deze pijnlijk realiteit lijkt voor onze overheid nog steeds een grote blinde vlek te zijn. Hoe kan je meer patiënten kwaliteitsvolle zorgverlening bieden met zo’n groot tekort aan hulpverlening? Het antwoord is heel kort en voor de hand liggend: amper tot helemaal niet. Zorgen voor mensen doe je met beroepsfierheid en wanneer de werkomstandigheden dit door eerdere besparingen in de zorg en personeelstekort niet meer toelaten, is het tijd om dit steeds evoluerende probleem aan te pakken.
Onze overheid dient werk te maken van betere werkomstandigheden voor het zorgpersoneel. Omdat wij, allemaal mensen, allen riskeren om ooit patiënt te worden. Patiënten die op de koop toe betalen voor optimale gezondheidszorg. Het is een patiëntenrecht om in alle zorginstelling menswaardige en kwaliteitsvolle zorg te ontvangen. Hiervoor wordt nu al jaren geijverd en dit zonder het minste resultaat.
Als maatschappij dienen we te investeren in een betere zorg voor onze kwetsbare inwoners. Ik denk aan mensen met dementie die vaak jaren hulpeloos en wilsonbekwaam in een bed verblijven in een woonzorgcentrum. Hun familie telt dure centen neer van moeder of vaders povere pensioen. Voor wat? Om moeder en vader tijdens de nacht 8 uur lang in een bevuilde luier te laten liggen, omdat men dient te besparen op verzorgingsmateriaal. Om in de namiddag aan te komen in de kamer, te zien dat het middageten onaangeraakt voor de bewoner op tafel staat en moeder of vader nog in bed ligt, omdat de zorger nog bezig is met de verzorging van de andere 23 zwaar hulpbehoevende bewoners.
We pleiten allemaal voor warme zorg. Als we dan toch in zo’n warme samenleving wonen, dient deze dan geen respect en voldoende middelen vrij te maken voor onze zorgbehoeftigen en de mensen die er professioneel bijna 7 dagen op 7 voor zorgen?
