In de vroege ochtend kreeg de buitenwereld het overlijden meegedeeld van de 54-jarige Amerikaanse acteur, Mathhew Perry. Nu, ik ken de man persoonlijk helemaal niet en ik denk voor vele mensen in ons kleine Belgenland idem. Toch staan alweer zovelen klaar met vooroordelen omtrent zijn levensstijl en de omstandigheden van zijn overlijden. Een greep uit het aanbod: ‘De tol van roem heeft sterke schouders nodig’. ‘Waarom moeten die gasten zich telkens verstoppen in drank en drugs?,…’
Voor mij zijn het uitspraken van mensen die weinig affiniteit hebben met de complexe problematiek van psychisch lijden die vaak gepaard gaat met verslaving. Misschien hebben deze individuen nood aan een blik in de spiegel, want lieve jullie die oordelen, hebben jullie dan geen kwelduivels? Verloopt jullie leven dan zo feilloos en onbedorven?
Ik ben deze acteur, die ik enkel ken als zijn personage Chandler Bing uit de serie Friends, ontzettend dankbaar. Op dagen wanneer het leven ontzettend zwaar weegt, brengt hij me met zijn acteertalent na al die jaren nog steeds aan het lachen. Ik vermoed dat zijn humor voor vele mensen doorheen de jaren en tot op vandaag nog steeds heeft dienst gedaan als een even verslavende drug of medicijn.
Wanneer het gaat over psychische pijnen die gepaard gaan met verslavingen, dan heeft het leven mij op professioneel en persoonlijk vlak het volgende geleerd: ‘Je kan een hand uitreiken naar mensen die worstelen maar deze reddingsboei wordt niet steeds vastgegrepen. Als vriend/ familielid/ hulpverlener blijf je dan met jouw meest oprechte intenties verwezenlijkt en verslagen achter. Soms is de pijn waarmee een mens kampt, te intens om ermee aan de slag te gaan en kiest men voor een leven lang voortvluchtig zijn voor hun demonen. De pijn verdoven is het enige waar men dan nog toe in staat is met vaak alle gevolgen van dien.’
Denken lijkt in deze tijden een moeilijk iets voor ons mensen. We lijken er vermoeid van te worden dus gaan we dan maar oordelen over anderen, niet beseffend dat je op dat moment niet de ander ziet maar vooral jezelf. Laat je tong niet spreken, laat je vingers niet schrijven over zaken waar je oren en ogen geen getuigen van zijn geweest.
