Twee jaar geleden overleed de 23-jarige Bryan Willemaers na een strijd tegen kanker. Hij is de jongeman ‘door’ en ‘voor’ wie ik mijn boek schreef.
Deze week mocht ik een reactie ontvangen van iemand die via mail deelde, hoe hard het verhaal van Bryan haar geraakt had. Dan denk ik ´oef, weeral een klein steentje verlegd, weeral wat bewustwording op vlak van zwaar ziek zijn en palliatieve zorg´. Iedere keer denk ik dan ook terug aan de mooie gesprekken met Bryan.
Nadat Bryan overleed leerde ik Rani kennen. Rani was de jonge vrouw met wie hij zijn toekomst wou delen maar zijn ziek zijn besliste daar anders over.
Rani De Wit is sociaal werker in UZ Leuven, het ziekenhuis waar Bryan overleed op de palliatieve afdeling. Het is ook het ziekenhuis waar Rani het voorbije jaar behandeld werd want 1 jaar geleden werd ze zelf patiënt nadat er bij haar op 23-jarige leeftijd borstkanker werd vastgesteld.
In volgend interview is een moedige, jonge vrouw aan het woord. In het artikel haalt ze aan hoe belangrijk het is om te praten over ziek zijn. Ze heeft zelf ervaren dat het onderwerp ‘kanker’ nog vaak een topic is dat onze maatschappij maar al te graag uit de weg gaat. Want ziek zijn en dan nog eens rouwen om je net overleden vriend, dat kan voor mensen wel eens heel confronterend zijn.
Via my_breaststory kan je Rani’s verhalen lezen op Instagram. Schrijven werd ook voor haar een manier van rouwen, verwerken en omgaan met zwaar ziek zijn.
